Ik kan het nog steeds niet geloven, bij mijn allereerste cryo-terugplaatsing komt het langverwachte nieuws: ik ben zwanger! Als je erachter komt dat je zwanger bent reken je vanaf de eerste dag van je laatste menstruatie. Fijn, want die paar weken cadeau krijg je erbij! De weken naar de 7 weken echo lijken eindeloos te duren en leef dag voor dag. Een gevoel van voorzichtigheid bekruipt me; zelfs naar het toilet gaan is spannend, uit angst voor elk beetje bloedverlies. Toch groeit mijn vertrouwen met de dag. Zwangerschapskwaaltjes beginnen te verschijnen en begon me steeds meer zwanger te voelen. Het blijkt dat dat gemiddeld 70% van de zwangere vrouwen er in bepaalde mate last krijgt van misselijkheid.
Symptomen
Mijn zwangerschap kenmerkt zich door een milde, aanhoudende misselijkheid. Soms komen er momenten van verhoogde klachten, die ongeveer 10 tot 20 minuten duren en dan weer afnemen. Ik heb bijgehouden wat ik voel en ervaar tijdens de eerste weken van mijn zwangerschap.
- Week 5.5: Zweetaanval, hevige misselijkheid en buikpijn. Kort maar intens +/- 15 minuten
- Week 6.3: Misselijkheid en buikpijn (menstruatiepijn). +/- 20 minuten
- Week 6.6: Misselijkheid 2 a 3 uur meer dan normaal
De 7 weken echo
De spanning voor de eerste echo is ongekend. Zou alles goed zijn? Klopt het hartje?
- Week 7.1: Eerste echo! Het hartje klopt!
Het verlossende woord was daar “Ik ga je geruststellen, het hartje klopt en alles ziet er goed uit, Gefeliciteerd!”. Wat een opluchting en ik was enorm blij! Als het hartje klopt gaan dalen de percentages naar 3% kans op een miskraam. Nu moet het goed blijven gaan. Ik heb er alle vertrouwen in!
Bloedverlies!
Maar dan, net wanneer de dagen lichter lijken, schrik ik me twee dagen later wezenloos. Bloedverlies! Het is vrijdag, rond 18:30 uur. Ik ga naar het toilet en mijn hart slaat een slag over als ik het bloedverlies opmerk. Het voelt alsof ik al “zo ver” ben. Dit kan toch niet waar zijn? Nog maar twee dagen geleden kreeg ik dat geweldige nieuws. Alles was goed, waarom gebeurt dit nu?
Paniek overvalt me en ik begin te googlen. Ik lees dat bij bloedverlies de kans op een miskraam 50% is. Wat? 50%? Ik dacht dat ik niet goed werd. Van een kans van 12% in week 6/7, daalde ik naar 3% vanwege het kloppende hartje. En nu, door wat bloedverlies, schiet het omhoog naar 50%?
De Machteloosheid Slaat Toe, ik bel de verloskundige praktijk op.
Het enige wat ik wilde, was zekerheid over het kloppende hartje. Niet morgen, niet overmorgen, maar nu! Mijn intake stond nog gepland bij een verloskundige praktijk. Ik belde hen in paniek op met de vraag of ik alsjeblieft langs kon komen. Desnoods betaalde ik los voor deze afspraak, nam ik het geld contant mee, maar kijk alsjeblieft met me mee. De dame aan de telefoon vond het wel vervelend maar daar was alles mee gezegd. Ze verwees me door naar een website van een grotere organisatie waar ze mee samen werken. Daar kon ik online een afspraak inplannen. Ik wist even niet wat ik hoorde.
Online? Maar? Vraag ik nu teveel? Ik sta op het punt om misschien een miskraam te krijgen? Werk het werkelijk zo allemaal? Ik voelde me niet geholpen en machteloos.
Ik ging naar de website toe en belde huilend het spoednummer met de vraag of ik alsjeblieft langs kon komen. Ook zij verwees me door naar de website en gaf aan dat er morgen vast nog wel een plekje was. Oke, kennelijk vraag ik teveel en “werkt het zo”. Ik opende de website en de kosten zie je al tegemoet komen. Bij het plannen zag ik pas dat ik maandag terecht kon. Ai! Dit is geen optie voor mij. Is er dan echt niemand met een echo apparaat hier in de buurt die mij even kan helpen?
Ziekenhuis bellen + contact huisarts
Ik besluit het ziekenhuis te bellen. Na mijn verhaal word ik doorverbonden met de spoedeisende hulp. Ik leg mijn situatie uit en hoe bang ik was. De medewerker luistert begripvol, stelt vragen en plaatst me in de wacht. Ze belt mijn huisarts en komt terug met het antwoord: “Maak je geen zorgen, bloedverlies komt vaak voor en waarschijnlijk is er niets aan de hand.” Met die 50% kans op een miskraam in mijn gedachte bij bloedverlies stelde dit mij overigens niet gerust. Ik smeek om even langs te mogen komen, al was het maar voor een minuutje, maar helaas. Hoe vervelend het ze ook voor mij vond.
Mijn verlossende hulp
In mijn radeloosheid bel ik mijn moeder. Ze geeft me een simpel advies: bel de verloskundige praktijk waar je broer heenging. Ze zijn er heel tevreden over en ik ken ze. Ik bel de praktijk en leg mijn situatie uit, hoewel ik me nog niet had aangemeld. Ik merkte dat zij zich kon verplaatsen in mijn situatie. Wonder boven wonder, krijg ik een bemoedigend antwoord: “Drink eerst een glas water en kom dan naar de praktijk. Ik ga er ook naartoe, dan kijken we samen even.” Is dit echt waar? Na afwijzingen en verwijzingen naar anderen, krijg ik nu ineens een warm welkom. Ik pak mijn spullen en haast me naar mijn moeder, zodat we samen naar de praktijk kunnen gaan. Onderweg naar de praktijk hadden we besloten dat ik me graag aan wil melden bij deze verloskundige praktijk. Het persoonlijke contact, het begrip kunnen tonen voor je situatie past in deze vele malen beter bij mij dan een grotere organisatie.
Een Opluchting bij een andere Verloskundige: Een Onverwachte Ontmoeting
Eenmaal aangekomen, merkte ik dat het echo-apparaat al was ingeschakeld. Ze nodigde me uit om meteen plaats te nemen en verzekerde me dat ze direct zou beginnen met de echo. Woorden van geruststelling stroomden mijn kant op. Het embryo lag nog steeds keurig op zijn plek, en het hartje klopte krachtig. Mijn baarmoeder zag er gezond uit, zonder stolsels of tekenen van een miskraam. Ze legde uit dat het bloed niet uit mijn baarmoeder kwam, maar veroorzaakt werd door een gesprongen bloedvaatje. Mijn dankbaarheid was enorm; ik kon niet in woorden uitdrukken hoezeer ik waardeerde dat ze de praktijk voor mij had geopend. Na een kwartiertje verlieten we de praktijk. De verloskundige keerde terug naar haar barbecue, waar ze op bezoek was.
En de andere verloskundige praktijk die mij keer op keer doorverwees naar een website waar ik pas enkele dagen later terecht kon? Die heb ik gemaild dat ik bij nader inzien toch heb gekozen voor een andere verloskundige praktijk 😉
Disclaimer: De informatie die ik deel is gebaseerd op mijn persoonlijke ervaring en onderzoek, maar ik ben geen medisch professional. Hoewel sommige bronnen aangeven dat bloedverlies tijdens de zwangerschap in ongeveer 50% van de gevallen verband heeft met een miskraam, is het belangrijk om te weten dat bloedverlies diverse oorzaken kan hebben. Bloedverlies tijdens de zwangerschap kan meerdere oorzaken hebben, waaronder onschadelijke oorzaken zoals implantatiebloeding, gevoelige baarmoederhals, of kleine bloedvaatjes die kunnen barsten. Het komt zelfs voor dat sommige vrouwen gedurende hun hele zwangerschap sporadisch licht bloedverlies ervaren zonder dat er enige complicatie optreedt.
Mijn eigen ervaring en onderzoek hebben me geleerd dat bloedverlies vaak voorkomt en niet altijd reden tot paniek hoeft te zijn. Desalniettemin is het essentieel om bij elke vorm van bloedverlies contact op te nemen met een medische professional om de oorzaak vast te stellen en passend advies te krijgen.
Deel dit artikel:
Geschreven door
