Alweer 36 weken zwanger en voordat ik het besef mag ik de kleine verwelkomen! In mijn vorige blog heb ik laten weten dat er zwangerschapsdiabetes is geconstateerd. Hoewel ik er zelf van was geschrokken treft dit 1 op de 10 vrouwen.
20 weken echo: verwijzing voor suikertest
Bij de 20 weken echo ging ik naar het ziekenhuis. Hoewel de 13 weken echo goed nieuws bracht, wees de echoscopiste op een opmerkelijk detail: de baby was één dag groter dan het gemiddelde. Tja, wat is 1 dag? Ondanks dat alles binnen normale grenzen leek te vallen, volgde toch de onverwachte suggestie voor een suikertest vanwege een iets voller buikje van de baby. Hoewel dit verrassend was, bracht het geruststelling om te horen dat over het algemeen alles goed was.
Suikertest
Een week later was het tijd voor de glucosetest. Een collega had me al gewaarschuwd dat het drankje ontzettend zoet en vies zou zijn. Ik had gehoord dat als je ervan moest overgeven, je de test opnieuw moest doen. Zou het echt zo vies zijn? Eenmaal binnen, verwachtte ik dat er veel bloed afgenomen zou worden, zoals bij de NIPT-test, maar dat viel mee. Slechts één vingerprikje was nodig. Daarna kreeg ik een waterglaasje met het suikerdrankje. Ik dacht dat dit slechts een paar slokjes zou zijn, maar het was een waterglas vol. Hoewel het niet lekker was, was het wel te doen en kon ik het prima binnenhouden. Ik had het erger verwacht.
Daarna moest ik twee uur wachten, dus maakte ik vooraf een afspraak in een winkel voor een nieuwe telefoon. De medewerker in het ziekenhuis vertelde me dat ik rustig aan moest doen en het beste thuis kon gaan liggen. Ik was hier niet van op de hoogte en baalde dat ik twee uur niets mocht doen. Precies 2 uur later namen ze in het ziekenhuis weer een vingerprikje af om te controleren hoe snel mijn insuline daalde, wat zou bepalen of ik zwangerschapsdiabetes had of niet. De verpleegkundige verborg de uitslag en vertelde dat de verloskundige me zou bellen met het resultaat.
De uitslag
Enkele uren later ontving ik het telefoontje waar ik al bang voor was: de insuline brak niet snel genoeg af, wat resulteerde in de diagnose van zwangerschapsdiabetes. Het voelde als een stempel, en ik baalde enorm. Vooral omdat ik gedurende het IUI en IVF traject bewust was van mijn voeding. Op het werk vertelde ik over de zwangerschapsdiabetes, waarop een reactie kwam als: “Maar je bent toch helemaal niet dik?” Of in een kapsalon hoorde ik: “Mijn collega had dat ook, zij was echt dik.” Zwangerschapsdiabetes wordt vaak geassocieerd met gewicht, hoewel dit zeker niet altijd het geval is. Soms hoor ik verhalen van mensen die best wat gezet zijn en de hele zwangerschap door koekjes, chocolade, taart en chips eten zonder diabetes te ontwikkelen. Dit maakt het soms lastig te begrijpen.
Afspraak diëtist
Een afspraak bij de diëtist volgde. De diëtist werkt samen met de verloskundige praktijk waar ik bij aangesloten ben. Doordat ik bewust om ging met mijn voeding was ik in de veronderstelling dat ik bijna niets meer zou kunnen eten. Onzin natuurlijk, maar die zwangerschapsdiabetes had ik immers niet voor niets.
Ze legde uit dat mijn insuline niet snel genoeg afbrak, wat resulteerde in de ontwikkeling van diabetes. Na de bevalling zal dit waarschijnlijk vanzelf herstellen, maar het moet gedurende de komende weken goed worden gemonitord.
Vingerprik of Glucose Sensor
Ik kreeg twee opties voorgesteld:
- Vingerprik: Dit hield in dat ik mezelf zeven keer per dag een vingerprik moest geven. Deze kosten worden vergoed door mijn verzekering.
- Glucose Sensor Monitoring: Dit omvat een sensor die op mijn arm kan worden geplaatst. Via de FreeStyle LibreLink app kon ik de metingen volgen. Minstens een keer per acht uur moest ik de sensor met mijn telefoon scannen. Deze optie wordt niet vergoed door de/mijn verzekering. De sensor gaat twee weken mee en kost 69,95 euro. De eerste sensor via FreeStyle Libre is echter altijd gratis.
Ondanks de kosten heb ik besloten om te werken met de sensor. Het dagelijks afnemen van zeven vingerprikjes zie ik niet bepaald zitten. Na twee weken goed functioneren mocht ik een week zonder sensor, waarna de cyclus van twee weken opnieuw begon.
Meerdere eetmomenten per dag
Het gaat erom om meerdere eetmomenten per dag te plannen en piekmomenten te vermijden. Ik weet dat het gunstiger is om gedurende de dag meerdere kleine maaltijden te nuttigen in plaats van drie grote maaltijden. Zo adviseerde ze: “Als je bijvoorbeeld luncht, is het beter om een glas water te drinken in plaats van melk, die je beter anderhalf uur later kunt nemen.”
Toen ik voor het eerst de sensor had geplaatst, waren mijn metingen voornamelijk aan de lage kant. Telkens wanneer ik iets at, scande ik regelmatig de sensor om het effect van mijn voeding op mijn glucosemetingen te bekijken. Na verloop van tijd leer je hier een patroon in te herkennen en eerlijk gezegd? Ik geniet best van een ijsje, een stukje taart of iets anders lekkers. Het belangrijkste is om voldoende tijd te laten tussen de eetmomenten om pieken te voorkomen. Als je bijvoorbeeld je avondeten hebt genuttigd en normaal gesproken een bakje vla neemt, is dit niet ideaal. Het is beter om dit bakje vla anderhalf tot twee uur later te nemen. Als je hiermee rekening houdt, is het goed te doen!
Disclaimer: De inhoud van deze blog is gebaseerd op mijn persoonlijke ervaringen en observaties tijdens mijn zwangerschap. Ik ben geen medisch professional en de informatie die hier wordt verstrekt, mag niet worden beschouwd als medisch advies. Voor specifieke medische vragen of advies met betrekking tot zwangerschapsdiabetes, raadpleeg altijd een gekwalificeerde zorgverlener.
Deel dit artikel:
Geschreven door
