Toen de verloskundige zei: ‘De baby is al goed ingedaald’, schoot de gedachte door mijn hoofd: ‘Moet ik dan binnen 2 weken bevallen?’ Gelukkig niet. Maar het betekende wel dat de baby klaar lag voor de bevalling en de kans dat hij nog zou draaien, erg klein was.
Het verrassende gevoel van trappen
Ik had nooit verwacht dat je de trappen van je baby zo duidelijk zou voelen. Ja, ik voel de baby bewegen, maar soms lijkt het alsof er een octopus in mijn buik zit. Vooral ’s avonds als ik probeer te slapen, begint het feest. Een schop tegen mijn ribben – auw! Dan leg ik mijn arm om mijn buik om tegendruk te geven aan het voetje. “Wacht alsjeblieft nog even met die trappen,” denk ik dan. Nou ja, spartelen mag wel, maar die schoppen kunnen echt wachten tot na de bevalling!
Vreemd gevoel
Na het bezoek aan de verloskundige en het nieuws dat de baby al ingedaald was, voelde ik zijn trappen niet meer. Misschien was hij er ook moe van geworden. Aan de ene kant was dat fijn, maar aan de andere kant merkte ik wel een verschil. Af en toe voelde ik wat ‘plopjes’, en hij had ook regelmatig de hik! Dat voelde gek, want mijn buik bewoog dan continu op en neer. Eerst dacht ik dat het zijn hartslag was. Moest ik anders gaan zitten of liggen? Nee, er was geen reden tot bezorgdheid.
Afspraak ziekenhuis voor draaien baby in stuitligging
Een paar dagen later had ik weer een afspraak bij de verloskundige. Gelukkig maar, want ik had het idee dat de bewegingen van de baby anders waren. Ik vertrouwde erop dat alles in orde was, maar een extra controle kon nooit kwaad. De verloskundige vertelde al snel dat de baby niet meer was ingedaald, maar in een stuitligging lag. Dat verraste me enorm, vooral omdat de kans op verandering, lees 3%, erg klein was. Oké, een stuitligging dus. Er werd meteen een afspraak gemaakt in het ziekenhuis om te proberen de baby te draaien. Gezien de positie van de placenta aan de voorkant lag, was de kans dat de baby zou draaien in mijn geval iets kleiner, en als dat niet lukte, zou een geplande keizersnede nodig zijn.
Afspraak ziekenhuis afgezegd
Een paar dagen voor de afspraak in het ziekenhuis voelde ik weer harde trappen tegen mijn ribben. Dat kon toch niet? De baby was van ingedaald naar stuitligging gegaan. En de kans dat hij weer gedraaid zou zijn, was enorm klein. Ik besloot de verloskundige praktijk te bellen. Misschien was de baby toch weer gedraaid, ook al leek dat erg onwaarschijnlijk. Ik kon nog een dag voor de afspraak in het ziekenhuis langs bij de verloskundige. Ik was best gespannen, want ik had geen idee wat ik kon verwachten. Misschien lag de baby nu horizontaal in mijn buik? Ik liet me alles wijsmaken op dat moment. Toen ik daar lag en de verloskundige mijn buik onderzocht, leek ze te twijfelen. Maar zodra het echoapparaat werd aangezet, zei ze direct: “Hij ligt weer met zijn hoofdje naar beneden!” Het kon bijna niet anders, maar het was toch verbazingwekkend gezien de kleine kans op een tweede draai. De afspraak in het ziekenhuis werd direct afgezegd.
Vertrouwen op 38 weken, maar nog steeds alert
Nu ben ik 38 weken zwanger en ik vertrouw erop dat de baby nu op zijn plek blijft liggen. Het mag dan vreemd klinken, maar ik hoop eigenlijk dat ik de komende dagen nog steeds die harde schoppen tegen mijn ribben voel. (Geloof me, ze zijn echt niet prettig.) Het geeft me tenminste de geruststelling dat de baby nog steeds op zijn plekje zit 🙂 Als ik echter het gevoel heb dat hij zich toch weer heeft gedraaid, zal ik niet aarzelen om de verloskundige te bellen, zelfs als het weekend is ;).
In de komende blogpost zal ik mijn bevallingsplan met jullie delen, waarin ik mijn voorbereidingen, wensen en verwachtingen voor de geboorte zal bespreken.
Deel dit artikel:
Geschreven door
