Vol enthousiasme vertrokken we al vroeg naar de kliniek, vastbesloten om geen enkel risico te nemen. We waren ruim op tijd, dus besloten we eerst even te genieten bij Van der Valk met een heerlijk drankje. In het hotel waren ze bezig met het verwelkomen van hotelgasten die gebruik wilde maken van het ontbijtbuffet. Omdat we alleen iets wilden drinken, hebben we plaats genomen in de lobby van het hotel. Het was heel stil en rustig. De koffie voor mijn moeder en gemberthee voor mij smaakten goed na een lange rit. Ondertussen bespraken we of mijn moeder bij de terugplaatsing wilde zijn. Ze was soms bezorgd om mijn pijn, maar na wat geruststellende woorden van mijn kant, besloot ze uiteindelijk om mij te steunen en mee naar binnen te gaan.
Het mysterie van de ballonnen, onze bijzondere ochtend in de hotellobby
En toen gebeurde er iets opmerkelijks: een oudere man kwam onze kant op met twee ballonnen in zijn hand. Terwijl we nieuwsgierig om ons heen keken, realiseerden we ons dat we de enige gasten waren in de lobby van het hotel. De man nam voor ons plaats op een rode stoel, terwijl zijn vrouw naar het toilet ging. En tot onze verbazing hield hij de ballonnen stevig vast – een gouden en een blauwe. Mijn moeder zei stilletjes “Dit is een teken, van deze terugplaatsing word je zwanger! Het is het gouden ei, en het wordt een jongetje.” Ik kon niet anders dan glimlachen terwijl we beiden naar de man met de ballonnen staarden. We zijn eigenlijk te nuchter voor dit soort dingen, maar hoe dan ook, het trok onze aandacht. De man leek eindeloos te blijven zitten, maar uiteindelijk stond hij op en vertrokken ze. Gelukkig waren de ballonnen veilig en heel gebleven. 😉
Vol verwachting en een volle blaas
En toen was het moment aangebroken: de langverwachte plaatsing van het cryo-embryo. Ik had de instructies goed doorgenomen en flink wat water gedronken, want een volle blaas was essentieel. Nou, dat heb ik geweten! Ik moest wel drie keer naar het toilet voordat ik eindelijk aan de beurt was. En alsof dat nog niet genoeg was, mocht ik ook niet volledig leegplassen, dus het was een hele uitdaging om dit onder controle te houden. Maar ik wilde niets aan het toeval overlaten en dronk nog wat extra water.
Eindelijk klonk toen het verlossende woord vanuit de wachtkamer en mochten we naar binnen. Er was goed nieuws: de laborant gaf aan dat het ontdooien van het embryo goed was gegaan en dat we na de embryo plaatsing nog 8 embryo’s veilig in de vriezer liggen. De laborant kwam met het kostbare embryo in een lang rietje naar ons toe. Ik kon amper bevatten dat mogelijk mijn toekomstige kindje zich daarin bevond. Het was bijna magisch te noemen! Bij de terugplaatsing ontdekten ze dat mijn blaas wel héél erg vol was. En geloof me, dat voelde ik maar al te goed! Ik kon niet wachten om na de plaatsing eindelijk naar het toilet te gaan.
Een perfecte plaatsing en een knipoog van het lot
Mijn moeder en ik keken samen op het scherm hoe de embryo geplaatst ging worden. Ze verzekerden ons dat het embryo perfect geplaatst was, dit konden ze zien aan een luchtbelletje dat was meegegaan. Na een zorgvuldige check van de laborant om te bevestigen dat het embryo daadwerkelijk uit het rietje was gehaald, ging ik snel naar het toilet en bedankte ik iedereen hartelijk voor de goede zorg. Op weg naar huis dachten we even terug aan die mysterieuze man met de ballonnen. Een onverwacht maar bijzonder moment in de rustige hotellobby, dat ons een glimlach op het gezicht bezorgde. Een knipoog van het lot, een grappig verhaal om te koesteren, en bovenal een prachtige herinnering aan de dag van de terugplaatsing.
Nog 11 dagen te gaan voordat ik mag testen. Heel spannend!
Deel dit artikel:
Geschreven door
